Η επανασχεδίαση, ο επανασχεδιασμός, η εκκαθάριση, η ανακατασκευή ή η ανακαίνιση λεπτομερειών, αρχιτεκτονικής ή αστικών περιοχών μετά την πρωταρχική χρήση με την ίδια ή βελτιωμένη, αναπτυγμένη δραστηριότητα. Η πρόβλεψη τέτοιων οικιστικών, εμπορικών και βιομηχανικών κτιρίων που είναι κατάλληλα ή αναγκαία. Η ανέγερση νέων κατασκευών σε χώρο που έχει προϋπάρχουσες χρήσεις ή η ανακαίνιση υφιστάμενων χρήσεων σε χώρο. Η ανακατασκευή γενικά είναι μια στρατηγική για την αποκατάσταση των υποβαθμισμένων αστικών περιοχών μέσω μιας σειράς παρεμβάσεων.
Μορφές προόδου που ικανοποιούν τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Η πολιτιστική βιωσιμότητα, όπως σχετίζεται με τη βιώσιμη ανάπτυξη (ή με την αειφορία), έχει να κάνει με τη διατήρηση των πολιτιστικών πεποιθήσεων, των πολιτιστικών πρακτικών, τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, τον πολιτισμό ως αυτοτελή οντότητα και το ερώτημα αν θα υπάρχει ή όχι κάποιος συγκεκριμένος πολιτισμός στο μέλλον.
Εξαιρετικά μεταβλητό στυλ που χαρακτηρίζεται από συμμετρία και αναλογίες και βασίζεται στην κλασσική αρχιτεκτονική της Ελλάδας και της Ρώμης, όπως αναβίωσε στην αναγεννησιακή αρχιτεκτονική. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο όρος "Γεωργιανή" χρησιμοποιείται γενικά για να περιγράψει όλα τα κτίρια της περιόδου, ανεξάρτητα από το στυλ, ενώ στη Βρετανία περιορίζεται γενικά στα κτίρια που είναι "αρχιτεκτονικά στην πρόθεση" και έχουν στιλιστικά χαρακτηριστικά που είναι τυπικά της περιόδου, αν και αυτό καλύπτει ένα ευρύ φάσμα.
Ένα άλλο μέσο καθορισμού κανόνων, οι οποίοι δεν υπόκεινται σε επικύρωση. Όπως και οι συστάσεις, θέτουν καθολικές αρχές στις οποίες η κοινότητα των κρατών επιθυμεί να αποδώσει το μεγαλύτερο δυνατό κύρος και να παράσχει την ευρύτερη δυνατή υποστήριξη. Ο όρος επιλέγεται σκόπιμα για να υποδηλώσει ότι τα μέρη δεν προτίθενται να δημιουργήσουν δεσμευτικές υποχρεώσεις, αλλά απλώς θέλουν να δηλώσουν ορισμένες φιλοδοξίες, οι οποίες δεν είναι πάντοτε νομικά δεσμευτικές. Στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς ορισμένες από τις διακηρύξεις είναι: Η διακήρυξη της Φλωρεντίας (2014), η διακήρυξη της UNESCO κατά της Εσκεμμένης Καταστροφής της Πολιτιστικής Κληρονομιάς (2003) κ.λπ.
Μέθοδος καταγραφής και λήψης πληροφοριών σχετικών με την κατανόηση της φυσικής διαμόρφωσης, της εξέλιξης και της κατάστασης μνημείων, ομάδων κτιρίων ή χώρων, σε γνωστές χρονικές στιγμές, καθώς και της βάσης των αποφάσεων που ελήφθησαν για τη μεταβολή ή τη φροντίδα τους.
Σαφώς οριοθετημένες περιοχές έξω από ένα ακίνητο πολιτιστικής κληρονομιάς και δίπλα στα όριά του, οι οποίες συμβάλλουν στην προστασία, τη διατήρηση, τη διαχείριση, την ακεραιότητα, την αυθεντικότητα και τη βιωσιμότητα της εξαιρετικής οικουμενικής αξίας του ακινήτου. Όπου ορίζονται ρυθμιστικές ζώνες, θα πρέπει να θεωρούνται αναπόσπαστο στοιχείο της δέσμευσης του συμβαλλόμενου κράτους για την προστασία, τη διατήρηση και τη διαχείριση του αγαθού της Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Εγκατάσταση υλικών και συσκευών εξοικονόμησης ενέργειας σε υφιστάμενα κτίρια με σκοπό την ελαχιστοποίηση των απωλειών θερμότητας και τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας (περίπου ισοδύναμο με τη "μετασκευή για εξοικονόμηση ενέργειας").
Ένα κτίριο ή δομή που έχει κάποιου είδους "ιστορική αξία", δηλαδή οι άνθρωποι του παρόντος συνδέονται με αυτό μέσω παρελθοντικών γεγονότων με κάποιο τρόπο. Αυτή η αξία δικαιολογεί να λαμβάνεται υπόψη στις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν κατά τον σχεδιασμό. Ένα κτίριο μπορεί να έχει ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον λόγω της σημασίας του σε σχέση με ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός ή περίοδο, ή να συνδέεται με εθνικά σημαντικά πρόσωπα. Εναλλακτικά, μπορεί να υπάρχει ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον για το ίδιο το κτίριο, δηλαδή για τις μεθόδους κατασκευής του, το σχεδιασμό του, την αρχιτεκτονική του σημασία κ.λπ.
Κοινός όρος για την αρχιτεκτονική της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Συνήθως υποδηλώνει την αρχιτεκτονική που προέρχεται περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά από τις αρχές της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής της κλασικής αρχαιότητας, ή μερικές φορές ακόμη πιο συγκεκριμένα, από τα έργα του Ρωμαίου αρχιτέκτονα Βιτρούβιου. Παρόλο που οι κλασικοί αρχιτεκτονικοί ρυθμοί μπορεί να διαφέρουν πολύ, σε γενικές γραμμές μπορεί να ειπωθεί ότι όλοι αντλούν από ένα κοινό "λεξιλόγιο" διακοσμητικών και κατασκευαστικών στοιχείων. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε οποιαδήποτε αρχιτεκτονική που χρησιμοποιεί την κλασική αισθητική φιλοσοφία. Ο όρος μπορεί να χρησιμοποιείται διαφορετικά από την "παραδοσιακή" ή "λαϊκή αρχιτεκτονική", αν και μπορεί να μοιράζεται με αυτήν βασικά αξιώματα.
Μπορεί να οριστεί ως ένας τύπος τοπικής ή περιφερειακής κατασκευής, με χρήση παραδοσιακών υλικών και πόρων από την περιοχή όπου βρίσκεται το κτίριο, που δημιουργήθηκε από μη εκπαιδευμένους ειδικούς χωρίς την επίβλεψη εκπαιδευμένων επαγγελματιών. Κατά συνέπεια, αυτή η αρχιτεκτονική συνδέεται στενά με το περιβάλλον της και έχει επίγνωση των ιδιαίτερων γεωγραφικών χαρακτηριστικών και των πολιτιστικών πτυχών του περιβάλλοντός της, επηρεαζόμενη έντονα από αυτά. Για το λόγο αυτό, είναι μοναδικές σε διάφορα μέρη του κόσμου, αποτελώντας ακόμη και μέσο επαναβεβαίωσης μιας ταυτότητας.
Η αρθρωτή ισλαμική αρχιτεκτονική της Βόρειας Αφρικής και τμημάτων της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, όπου οι Ανδαλουσιανοί (Μαυριτανοί) ήταν κυρίαρχοι μεταξύ 711 και 1492. Χαρακτηριστικά στοιχεία της μαυριτανικής αρχιτεκτονικής είναι οι μουκάρνες, οι πεταλοειδείς αψίδες, οι θόλοι, οι τρούλοι, οι αψίδες με κρηπιδώματα, οι αψίδες με αυλάκια, οι αυλές και τα διακοσμητικά πλακάκια, γνωστά ως "zellij" στα αραβικά ή "azulejo" στα ισπανικά και πορτογαλικά.
Προέρχεται από την Παλλαντιανή αρχιτεκτονική και τις αναφορές στην κλασική ελληνική και ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Έχει μια επίπεδη, δισδιάστατη ποιότητα, δίνοντας έμφαση στον τοίχο και στο διαχωρισμό των στοιχείων. Αξιοσημείωτα παραδείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής είναι ο Λευκός Οίκος στην Ουάσινγκτον και η Τράπεζα της Αγγλίας στο Λονδίνο.
Συνδυασμός όλων των δεδομένων που είναι σημαντικά για το αντικείμενο ή τη δομή ή την τεκμηρίωση που περιλαμβάνει όλα τα προβλεπόμενα και απαιτούμενα στοιχεία. Συνδυάζεται μέσω διαφόρων μεθόδων, όπως για παράδειγμα τεκμηρίωση, μέτρηση, σχεδίαση σχεδίων, λήψη φωτογραφιών, φωτογραμμετρία κ.λπ. με όλα τα δυνατά μέσα με τα απαραίτητα στοιχεία στην τεχνική, την κατασκευή, τη χρήση και την εμφάνιση, με τεχνικά σχέδια, σχήματα και προσομοιώσεις για την ερμηνεία της λεπτομέρειας, των συσκευών λειτουργίας και όλων των συνθέσεων.
Ευρωπαϊκό στυλ αρχιτεκτονικής εμπνευσμένο από τα σχέδια του Βενετσιάνου αρχιτέκτονα Αντρέα Παλλάντιο. Τα Παλλαντιανά σχέδια βασίστηκαν στη συμμετρία και την προοπτική των ναών των Αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων. Χαρακτηριζόταν από τη χρήση αετωμάτων και συμμετρίας, καθώς και αναλογίες που βασίζονταν στα μαθηματικά και όχι στο στολίδι. Η Παλλαντιανή αρχιτεκτονική είναι αναγνωρίσιμη για τις κλασικές προσόψεις της.
Ένα εξαιρετικά διακοσμητικό και θεατρικό στυλ αρχιτεκτονικής, τέχνης και διακόσμησης που συνδυάζει την ασυμμετρία, τις καμπύλες με κύλιση, το επιχρύσωμα, τα λευκά και παστέλ χρώματα, τα γλυπτά καλούπια και τις τοιχογραφίες trompe - l'œil για να δημιουργήσει έκπληξη και την ψευδαίσθηση της κίνησης και του δράματος. Συχνά περιγράφεται ως η τελική έκφραση του κινήματος του Μπαρόκ. Το στυλ Ροκοκό ξεκίνησε στη Γαλλία τη δεκαετία του 1730 ως αντίδραση στο πιο επίσημο και γεωμετρικό στυλ του Λουδοβίκου ΙΔ'. Ήταν γνωστό ως " στυλ Rocaille ", ή " στυλ Rocaille ". Σύντομα εξαπλώθηκε και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, ιδίως στη βόρεια Ιταλία, την Αυστρία, τη νότια Γερμανία, την Κεντρική Ευρώπη και τη Ρωσία, ενώ επηρέασε και τις άλλες τέχνες, ιδίως τη γλυπτική, τα έπιπλα, τα ασημικά, τα γυάλινα σκεύη, τη ζωγραφική, τη μουσική και το θέατρο.
Στυλ τέχνης από τα τέλη του 19ου αιώνα, στενά συνδεδεμένο με την Art Nouveau, που δημιουργήθηκε το 1897 από μια ομάδα Αυστριακών ζωγράφων, γραφικών, γλυπτών και αρχιτεκτόνων, μεταξύ των οποίων οι Josef Hoffman, Koloman Moser, Otto Wagner και Gustav Klimt στη σλοβενική αρχιτεκτονική επίσης ο Josef Plečnik. Οι προαναφερθέντες καλλιτέχνες παραιτήθηκαν από την Ένωση Αυστριακών Καλλιτεχνών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποστήριξή της σε πιο παραδοσιακά καλλιτεχνικά στυλ.
Η αρχιτεκτονική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από έναν συνεχή αγώνα ενάντια στην αταξία. Στην αρχιτεκτονική η τάξη αναφέρεται σε ένα σύστημα κανόνων που δομούν το σχήμα, τη δομή, τη διάταξη και τις αναλογίες ενός σχεδίου. Η τάξη αποτελεί απαραίτητη λειτουργία
κάθε οργανωμένου συστήματος. Οι αρχές της τάξης είναι ο άξονας, η συμμετρία, η ιεραρχία, ο μετασχηματισμός, το δεδομένο, ο ρυθμός, το μοτίβο και η επανάληψη.
2. Η τάξη στην αρχιτεκτονική είναι επίσης ένας τεχνικός όρος για μια στήλη και τα συναφή στοιχεία της - ιδίως την κορυφή της (το κεφαλαίο). Δεδομένου ότι η ελληνική αρχιτεκτονική παρέχει το πρότυπο του κλασσικισμού, οι διαφορετικοί ελληνικοί
ρυθμοί έχουν γίνει τυποποιημένοι όροι στο λεξιλόγιο της αρχιτεκτονικής. Οι τρεις τάξεις που εμφανίζονται συχνότερα στα κλασικά κτίρια είναι η δωρική, η ιωνική και η κορινθιακή.
Μια διαδικασία που καθιστά ένα αντικείμενο (επίσης περιβάλλον ή χώρο) εγκαταλελειμμένο, άχρηστο ή λιγότερο χρήσιμο με την πάροδο του χρόνου, μερικές φορές μπορούμε να το δούμε και ως υποβαθμισμένες περιοχές, για παράδειγμα περιοχές παλαιών εργοστασίων κ.λπ. Η υποβάθμιση μπορεί να προκληθεί από πολλά διαφορετικά μέσα και θεωρείται σχεδόν πάντα ανεπιθύμητη διαδικασία. Η πρόληψη και η καταπολέμηση της υποβάθμισης ενός τμήματος της πόλης, ενός προϊόντος ή μιας δομής είναι μια σημαντική πρόκληση που αντιμετωπίζουν πολλοί αρχιτέκτονες και μηχανικοί.
Ενέργεια ή διαδικασία μείωσης ή υποβάθμισης της ποιότητας, της λειτουργίας ή της κατάστασης. Η φθορά υποδηλώνει ότι τα πράγματα καταρρέουν: κάτι που ήταν κάποτε σε καλή κατάσταση είναι τώρα αποδυναμωμένο, φθαρμένο ή με άλλο τρόπο σε παρακμή. Τα πράγματα συχνά υφίστανται φθορά λόγω παραμέλησης. Ο χρόνος έχει επίσης μεγάλη σχέση με τη φθορά. Η φυσική εκδήλωση αδυναμίας ενός υλικού (π.χ. ρηγμάτωση, αποκόλληση, ξεφλούδισμα, διάβρωση, αποφλοίωση, θρυμματισμός, χρώση) που προκαλείται από τις συνθήκες χρήσης ή από εσωτερικές αυτογενείς επιδράσεις.
Η πράξη της επίσημης επιλογής κάποιου ή κάποιου πράγματος να κάνει ή να είναι κάτι. Νομική προστασία μέσω της ψήφισης ενός από νόμο (τοπική ή περιφερειακή κυβέρνηση). Ο χαρακτηρισμός προσφέρει μακροπρόθεσμη προστασία και επιτρέπει τη ρύθμιση και τον έλεγχο των μετατροπών και της κατεδάφισης.
Δημιουργία αντιγράφων ιστορικών αρχιτεκτονικών ή σχεδιαστικών χαρακτηριστικών ενός κτιρίου, μιας δομής ή ενός τοπίου στα οποία δεν μπορεί κανείς να αποκρυπτογραφήσει αν είναι ιστορικά ή σύγχρονα (για παράδειγμα τσιμεντένιο αντίγραφο του Παρθενώνα στο Νάσβιλ των ΗΠΑ). Αναφέρεται επίσης ως ψευδής αίσθηση της ιστορίας.
Ήταν ένδειξη της πάλης μεταξύ του παλιού και του νέου. Ενώ απέρριψε ορισμένα από τα αναβιωτικά στυλ του 19ου αιώνα, υιοθέτησε ορισμένα από τα στοιχεία του ροκοκό, με οργανικές μορφές και εφαρμοσμένη τέχνη που χαρακτηρίζεται από τις εισόδους του παρισινού μετρό του Hector Guimard. Σπουδαίοι εκπρόσωποι του art nouveau στην αρχιτεκτονική είναι ο Mackintosh και ο Gaudi. Η art nouveau είναι γνωστή σε διάφορες γλώσσες με διαφορετικά ονόματα: Jugendstil στα γερμανικά, Stile Liberty στα ιταλικά, Modernisme català στα καταλανικά κ.λπ. Στα αγγλικά είναι επίσης γνωστό ως Μοντέρνο Στυλ.