Rethink Heritage

ΑΡΧΕΣ

Το πρώτο ανθρώπινο καταφύγιο ήταν αναμφίβολα μια σπηλιά. Στην αρχή ήταν ένα φυσικό σπήλαιο, όπου υπήρχε φυσική προστασία από πέντε πλευρές για παθητική ασφάλεια. Η έκτη πλευρά, η μπροστινή, αφηνόταν στον αρχηγό της οικογένειας και αυτή η προστασία ήταν ενεργητική, με απλά όπλα και χέρια. Μια σπηλιά είναι ένα φυσικό καταφύγιο, μια καλύβα έπρεπε να χτιστεί από τον ίδιο τον αρχέγονο άνθρωπο (Oliver 2006). Η χρήση του εγκεφάλου, αντί της φυσικής δύναμης, ήρθε αργότερα, με τη φωτιά.

Η φωτιά δεν ήταν εφεύρεση του αρχέγονου ανθρώπου. Η φύση την έστειλε με κεραυνούς, αλλά, για τη χρήση της, χρειάστηκαν αλλαγές στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Ο φόβος εξαλείφθηκε και η "χειροποίητη" φωτιά εισήχθη στην καθημερινή ζωή. Ο φόβος παρέμεινε στα ζώα, ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη φωτιά για μαγείρεμα, ψήσιμο, φωτισμό και προστασία (Egenter 1992).

Θεωρητικά, η φωτιά δείχνει επίσης την κοινωνική ανάπτυξη της κοινωνίας. Λειτουργεί κυκλικά, γύρω από το κέντρο, με μειωμένα αποτελέσματα ανάλογα με την απόσταση - στη ζεστασιά, το φως και την προστασία. Αναλυτικά, υπάρχουν διάφορα προβλήματα: στο κέντρο είναι πολύ ζεστή, είναι επικίνδυνη λόγω του κινδύνου εγκαυμάτων, η θέρμανση λειτουργεί μόνο από μπροστά, στο πίσω μέρος είναι κρύα και σκιερή. Μια μεγαλύτερη φωτιά σημαίνει μεγαλύτερο αποτέλεσμα, αλλά και μεγαλύτερο κίνδυνο και αυτός είναι ο λόγος για την προσεκτική κατασκευή ενός τζακιού - εκτός από την πρακτική του χρήση.

Η σχέση μεταξύ των διαφόρων στοιχείων στην αρχιτεκτονική είναι ανεξάρτητη από το μέγεθος ή την πολυπλοκότητα ενός κατασκευαστικού έργου: είναι εξίσου απαραίτητη τόσο για τις απλές όσο και για τις πολύπλοκες κατασκευές (Lehner 2016).

Η αρχή ενός πρωτογενούς σπιτιού ξεκινά από τη φωτιά, με όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά της - κέντρο και ακτινοβολία, η οποία οδηγεί στην απλούστερη γεωμετρική μορφή: τον κύκλο. Ο κύκλος νοείται ως ένας γεωμετρικός τόπος σημείων, με την ίδια απόσταση από το κέντρο. Αυτή είναι ταυτόχρονα η αρχή μιας κοινωνίας με μια κεντρική κεφαλή και την ισότητα όλων των μελών (Egenter 1992). Το σχήμα της κλασικής ελληνικής κοινωνίας ακολουθεί τη σκελετική κατασκευή της μονοκύτταρης καλύβας, με τη φωτιά στο κέντρο και κυκλική κάτοψη. Αυτή είναι η αρχή της οργάνωσης του κράτους από τον Πλάτωνα.

Θεωρητικά, ένα σπίτι αποτελείται από τρία μέρη: το θεμέλιο ως σύνδεσμος μεταξύ του εδάφους και του σώματος, το σώμα από τοίχους, που οργανώνει τις δραστηριότητες των μελών, και τη στέγη, που προστατεύει από τις καιρικές συνθήκες.

ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ

Η πρωτογενής καλύβα είναι το αποτέλεσμα των διανοητικών και φυσικών δυνατοτήτων του αρχέγονου ανθρώπου, οι οποίες παρουσιάζουν μια σύνθετη σύνθεση, συνδυάζοντας τις ανάγκες, τις δυνατότητες, τις φυσικές συνθήκες και την ικανότητά του να ενσωματώνει όλα αυτά τα στοιχεία. Η φωτιά ως φυσική ύπαρξη δείχνει τόσο το νοητικό σχέδιο της κοινωνίας όσο και την τεχνική εκτέλεση στη δημιουργία του σχήματος της καλύβας. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό ως το τεχνικό σχήμα στην κάτοψη και ως το σχήμα στη διατομή του.

Η πέτρα έχει σαφώς μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τις ξύλινες κατασκευές και είναι αδύνατο να γράψουμε για την αρχιτεκτονική ιστορία στη χρονολογική της εξέλιξη (Lehner 2016).

Η κατασκευή μιας καλύβας ξεκινά ως προστασία του περιεχομένου της - σε πρώτη φάση από τη φωτιά, τους ανθρώπους και τα ζώα. Μια πρωτογενής καλύβα χτίζεται ως σκελετός, όταν υπάρχει διαθέσιμο ξύλο, και σε στερέωση με πέτρες, όταν υπάρχει διαθέσιμη πέτρα (Juvanec 2013).

Δεν έχουμε πληροφορίες για την οροφή των σπηλαιωδών κατοικιών, σκαμμένων στη γη. Κυκλικές κατασκευές από ξύλο ως παλαίστρα με σκελετό συναντάμε στην Ιρλανδία ως "crannog" (στη Σκωτία "crannag"). Η κυκλική κάτοψη αυτών των τεχνητών νησιών καλύπτεται από ξύλινα δοκάρια, καλαμωμένα με άχυρο και χρονολογούνται στην τέταρτη χιλιετία π.Χ.

Μικρότερες κυκλικές κατασκευές, όπως τάφοι, μπορούν να βρεθούν σε κρηπιδώματα στα σύνορα της Υεμένης με τη Σαουδική Αραβία- οι αρχαιολόγοι τις έχουν χρονολογήσει στην 5η χιλιετία π.Χ. (Steimer 2001). Η Nuraghe, ως κυκλική αρχιτεκτονική πύργου στη Σαρδηνία, επίσης σε τρεις ορόφους, εμφανίζεται στη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Τα πέτρινα καταφύγια, που χρησιμοποιούνταν ως αρχιτεκτονική μετακινούμενων ζώων, είναι γνωστά από τα μέσα του 16ου αιώνα, ενώ το "tipi", μια φορητή κωνική σκηνή, κατασκευασμένη από δέρματα ή καμβά πάνω σε ένα πλαίσιο από στύλους, που χρησιμοποιούσαν οι Ινδιάνοι στη Βόρεια Αμερική είναι δύο αιώνες νεότερο. Η χρήση μακρύτερων στοιχείων - μακρύτερων λίθων ή κορμών, κατασκευασμένων κατά μήκος, μετέτρεψε τον κύκλο σε τετράγωνο και τελικά σε ορθογώνιο.

Ένα σπίτι με εστία έχει μια εστία στη μέση του δωματίου, μια ανοιχτή φωτιά. Το επόμενο βήμα ήταν η ανύψωση της εστίας από το δάπεδο σε πιο βολικό ύψος, αλλά η φωτιά παρέμενε ανοιχτή, δυσάρεστη και επικίνδυνη για την υγεία. Η αλλαγή της θέσης από το κέντρο του δωματίου σε ένα πλευρικό τοίχωμα ήταν το επόμενο βήμα. Η κατασκευή μιας σόμπας σήμαινε την κατασκευή ενός ελεγχόμενου τζακιού, κλεισμένου μέσα σε τοίχους, ελεγχόμενου στην είσοδο. Τέλος, η είσοδος της εστίας μεταφέρθηκε σε έναν προθάλαμο, δημιουργώντας ένα καθαρό και υγιεινό σαλόνι.

Το αρχοντικό σπίτι εμφανίστηκε με αυτό το σαλόνι με σόμπα, έναν προθάλαμο ως κουζίνα και σύνδεση από την κύρια είσοδο με την πίσω, με άλλα δωμάτια που προστέθηκαν ως κοιτώνες. Σε άλλους ορόφους προστέθηκαν επίσης πρόσθετοι χώροι όπως αποθήκες, σιταποθήκες, κελάρια και αργότερα στάβλοι.

Εικονογραφήσεις:

5.1.1 Μια φυσική υπόγεια σπηλιά είναι ένα τέλειο καταφύγιο για όλη την οικογένεια, αλλά προστατεύει μόνο από πέντε πλευρές. Η έκτη πλευρά, το άνοιγμα, πρέπει να ασφαλίζεται από τους ίδιους τους κατοίκους.

5.1.2 Η φωτιά: κέντρο, κεντρική θέση και ακτινοβολία - το ίδιο αποτέλεσμα σε όλους τους χώρους.

5.1.3 Ανάπτυξη των μονόκλινων σπιτιών, ο κύκλος σε τετράγωνο και η κατασκευή των στεγών τους.

5.1.4 Ανάπτυξη ενός σπιτιού: μονόκλινο σπίτι με εστία στο κέντρο του δωματίου, η εστία αποσύρεται στον τοίχο, η σόμπα μπορεί να διαχειριστεί από έξω, το "νέο" δωμάτιο, μια "μαύρη κουζίνα", είναι γεμάτο καπνό, η μαύρη κουζίνα αποκτά καμινάδα σε μακρινό σημείο, η καθαρή κουζίνα χρειάζεται καμινάδα κοντά στη σόμπα, χωρίς καμία σύνδεση με το δωμάτιο.

5.1.5 Μια εστία στο πάτωμα είναι άβολη, το ύψος της πρέπει να προσαρμόζεται στον άνθρωπο.

5.1.6 Ένα σπίτι σε απόκρημνο έδαφος έχει στάβλους στο ισόγειο, η κατοικία βρίσκεται στον πρώτο όροφο - αλλά είναι προσβάσιμη από το έδαφος από πίσω, οι ζωοτροφές μπορούν να βρεθούν πίσω και στους χώρους της οροφής.