Μ ΓΡΑΜΜΑ
Μαυριτανική αρχιτεκτονική (711 - 1492)
Η αρθρωτή ισλαμική αρχιτεκτονική της Βόρειας Αφρικής και τμημάτων της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, όπου οι Ανδαλουσιανοί (Μαυριτανοί) ήταν κυρίαρχοι μεταξύ 711 και 1492. Χαρακτηριστικά στοιχεία της μαυριτανικής αρχιτεκτονικής είναι οι μουκάρνες, οι πεταλοειδείς αψίδες, οι θόλοι, οι τρούλοι, οι αψίδες με κρηπιδώματα, οι αψίδες με αυλάκια, οι αυλές και τα διακοσμητικά πλακάκια, γνωστά ως "zellij" στα αραβικά ή "azulejo" στα ισπανικά και πορτογαλικά.
Μανιερισμός (1530 - 1600)
Είναι επίσης γνωστός ως Ύστερη Αναγέννηση. Είναι μια τεχνοτροπία στην ευρωπαϊκή τέχνη που εμφανίστηκε στα τελευταία χρόνια της ιταλικής Υψηλής Αναγέννησης γύρω στο 1520. Η τεχνοτροπία είναι αξιοσημείωτη για την πνευματική της εκλέπτυνση καθώς και για τις τεχνητές της ιδιότητες. Προτιμά τη συνθετική ένταση και την αστάθεια αντί της ισορροπίας και της σαφήνειας της παλαιότερης αναγεννησιακής ζωγραφικής.
Μανιφέστο
Προέρχεται από μια ιταλική λέξη που προέρχεται από το λατινικό "manifestum", που σημαίνει σαφής ή εμφανής. Είναι μια δημοσιευμένη δήλωση των προθέσεων, των κινήτρων ή των απόψεων του φορέα έκδοσης, είτε πρόκειται για άτομο, ομάδα, πολιτικό κόμμα ή κυβέρνηση. Ως προς τη μορφή του, το αρχιτεκτονικό μανιφέστο είναι ένα προϊόν όπου ο γραπτός λόγος υπάρχει σε αυξημένη ένταση με την οπτική ρητορική. Εικόνες, συνθήματα, σύντομα κείμενα, εκφραστική τυπογραφία, όλα μαζί δημιουργούν μια εικόνα πεποίθησης για ένα συγκεκριμένο θέμα και μεταφράζουν αυτή την πεποίθηση σε στρατηγικές πρακτικής.
Μεσοποταμιακή αρχιτεκτονική (4500 - 2000 π.Χ.)
Αρχαία αρχιτεκτονική της περιοχής του ποτάμιου συστήματος Τίγρη-Ευφράτη που περιλαμβάνει έναν αριθμό ξεχωριστών πολιτισμών. Ανάμεσα στα επιτεύγματά της είναι η ανάπτυξη πολύπλοκων συστημάτων πολεοδομίας, οικοδομικών στυλ όπως το σπίτι της αυλής και τα ζιγκουράτ, καθώς και οι βαθμιδωτές πυραμίδες που χτίστηκαν ως μέρος συγκροτημάτων ναών.
Μεταμοντερνισμός (1950 - 2007)
Εμφανίστηκε ως αντίδραση στον μοντερνισμό, τον οποίο κάποιοι βρήκαν πολύ ακραίο και ζοφερό λόγω της έλλειψης στολισμού. Ο μεταμοντερνισμός απομακρύνθηκε από το "κουτί" και υιοθέτησε στυλιστικές αναφορές με τρόπους που συχνά ήταν παιχνιδιάρικοι ή ενσάρκωναν συμβολισμούς και κρυφά νοήματα. Τα σχέδια χαρακτηρίζονταν από συγκρουόμενα στιλιστικά στοιχεία, γλυπτικές μορφές και trompe l'oeil (στυλ ζωγραφικής στο οποίο τα αντικείμενα απεικονίζονται με φωτογραφικά ρεαλιστική λεπτομέρεια επίσης: η χρήση παρόμοιας τεχνικής στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων).
Μνημείο
Αντικείμενο μνημειακής ή συμβολικής αξίας, επίσης, αρχιτεκτονικά έργα, έργα μνημειακής γλυπτικής και ζωγραφικής, στοιχεία ή κατασκευές αρχαιολογικής φύσης, επιγραφές, σπηλαιώδεις κατοικίες και συνδυασμοί χαρακτηριστικών, τα οποία έχουν εξαιρετική παγκόσμια αξία από άποψη ιστορίας, τέχνης ή επιστήμης.
Μνημείο Διεθνούς Πολιτιστικής Κληρονομιάς (επίσης Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς)
Είναι ένας τόπος πολιτιστικής κληρονομιάς διεθνούς σημασίας. Ένας τόπος πολιτιστικής κληρονομιάς με σημασία πολλών εθνών και εθνοτικών ομάδων, που καθορίζεται με επιστημονικά κριτήρια επαγγελματικών οργανώσεων και αναγνωρίζεται ευρέως από την UNESCO. Πρόκειται για διάφορες περιοχές ή αντικείμενα που είναι εγγεγραμμένα στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (UNESCO). Οι περιοχές αυτές χαρακτηρίζονται ως "εξαιρετικής παγκόσμιας αξίας" σύμφωνα με τη Σύμβαση για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Το έγγραφο αυτό εγκρίθηκε από την UNESCO το 1972 και τέθηκε επίσημα σε ισχύ το 1975, αφού επικυρώθηκε από είκοσι χώρες. Παρέχει ένα πλαίσιο διεθνούς συνεργασίας για τη διατήρηση και προστασία των πολιτιστικών θησαυρών και των φυσικών περιοχών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Ορόσημο ή περιοχή με νομική προστασία από διεθνή σύμβαση που διαχειρίζεται η Εκπαιδευτική, Επιστημονική και Επιμορφωτική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO), επειδή έχει πολιτιστική, ιστορική, επιστημονική ή άλλου είδους σημασία. Υπάρχουν τρεις τύποι μνημείων: πολιτιστικά, φυσικά και μικτά.
Μοντερνισμός (1917 - 1965)
Στο γύρισμα του 20ου αιώνα, η γενική δυσαρέσκεια για την αναβιωτική αρχιτεκτονική και την περίτεχνη διακόσμηση έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη της μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής, η οποία χαρακτηρίζεται από την ιδέα ότι "η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία". Καθώς η πολυπλοκότητα των κτιρίων άρχισε να αυξάνεται (όσον αφορά τα δομικά συστήματα, τις υπηρεσίες και την τεχνολογία), ο σχεδιασμός των κτιρίων έγινε ένα πολυδιάστατο εγχείρημα, με εξειδικευμένους σχεδιαστές για διαφορετικούς τύπους και διαφορετικές πτυχές των κτιρίων.
Μπαρόκ αρχιτεκτονική (1600 - 1755)
Αρχιτεκτονική αισθητική του χώρου και του σχεδιασμού των κτιρίων, με δραματικό φωτισμό και χρώμα, ψευδαισθητικά εφέ όπως το trompe l'oeil, και σχέδια που έπαιζαν παιχνίδια με τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, αφήνοντάς τα μερικές φορές ημιτελή. Τα κτίριά του περιλαμβάνουν συνήθως κεντρικούς πύργους, θόλους, στοές ή άλλες κεντρικές προεξοχές στην κύρια πρόσοψη- συνήθως με χρήση πολλών διακοσμήσεων. Καθώς η μπαρόκ αρχιτεκτονική συνέπεσε με την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, είναι ένα στυλ που μπορεί να παρατηρηθεί σε μεγάλο μέρος του κόσμου.
Μπρουταλισμός (Μπρουταλιστική αρχιτεκτονική) (1951 - 1975)
Προέρχεται από το μοντερνιστικό αρχιτεκτονικό κίνημα των αρχών του 20ου αιώνα. Θεωρείται τόσο δεοντολογική όσο και αισθητική, τα βασισμένα στη χρήση σχέδια καθορίζονται από τη λειτουργία έναντι της μορφής, με τα ακατέργαστα υλικά κατασκευής και τις καθημερινές λειτουργίες να μένουν ακάλυπτες. Το ενισχυμένο σκυρόδεμα είναι το πιο ευρέως αναγνωρισμένο δομικό υλικό της μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και άλλα υλικά όπως τούβλα, γυαλί, χάλυβας και ακατέργαστη πέτρα.