B ΓΡΑΜΜΑ
Βιωσιμότητα
Μορφές προόδου που ικανοποιούν τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Η πολιτιστική βιωσιμότητα, όπως σχετίζεται με τη βιώσιμη ανάπτυξη (ή με την αειφορία), έχει να κάνει με τη διατήρηση των πολιτιστικών πεποιθήσεων, των πολιτιστικών πρακτικών, τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, τον πολιτισμό ως αυτοτελή οντότητα και το ερώτημα αν θα υπάρχει ή όχι κάποιος συγκεκριμένος πολιτισμός στο μέλλον.
Βιώσιμη ανάπτυξη
Εναρμονισμένη πρόοδος διαφόρων στοιχείων σε κοινές δραστηριότητες στην πράξη ή σε πολιτιστικές συνήθειες για τις καλύτερες συνθήκες της εργασίας τους. Χρήση μιας περιοχής στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της για τη διατήρηση της πολιτιστικής ή φυσικής της σημασίας και τη διασφάλιση ότι τα οφέλη της χρήσης για τις σημερινές γενιές δεν μειώνουν τη δυνατότητα να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις προσδοκίες των μελλοντικών γενεών. Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι σύμφωνη με τον βιώσιμο και με σεβασμό σχεδιασμό, ο οποίος λαμβάνει υπόψη τις περιοχές πολιτιστικής κληρονομιάς, το περιβάλλον, τον πολιτισμό και άλλες πτυχές.
Βικτωριανή αρχιτεκτονική (1845 - 1900)
Μια σειρά από αρχιτεκτονικά στυλ αναγέννησης. Ο όρος βικτοριανή αναφέρεται στη βασιλεία της βασίλισσας Βικτωρίας (1837-1901) στην Αγγλία, που ονομάζεται βικτοριανή εποχή, κατά την οποία χρησιμοποιήθηκαν στις κατασκευές τα στυλ που είναι γνωστά ως βικτοριανά. Ωστόσο, πολλά στοιχεία αυτού που συνήθως αποκαλείται "βικτοριανή" αρχιτεκτονική δεν έγιναν δημοφιλή παρά μόνο αργότερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Βικτωρίας. Τα στυλ συχνά περιλάμβαναν ερμηνείες και εκλεκτικές αναβιώσεις ιστορικών στυλ.
Βιώσιμη / πράσινη δόμηση
Αναφέρεται στη δομή και στις διαδικασίες που σχετίζονται με τη δομή, η οποία είναι περιβαλλοντικά υπεύθυνη και ενεργειακά αποδοτική. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες λαμβάνονται υπόψη από τους αρχικούς σχεδιασμούς έως την κατασκευή, καθώς και τη λειτουργία και τη συντήρηση ενός κτιρίου, έως οποιαδήποτε ανακαίνιση ή κατεδάφιση.
Βυζαντινή αρχιτεκτονική (330 μ.Χ. - 1453)
Συνέχεια της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής, αλλά με επιρροές από την Μέση Ανατολή. Τα κτίρια αυξήθηκαν σε γεωμετρική πολυπλοκότητα, οι κλασσικές διατάξεις χρησιμοποιήθηκαν πιο ελεύθερα, και το ελληνικό σταυροειδές σχέδιο υιοθετήθηκε στην αρχιτεκτονική των εκκλησιών, η οποία συχνά περιλάμβανε πολύπλοκες κατασκευές θόλων που στηρίζονταν σε ογκώδεις πυλώνες.