Renowacja Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie (Węgry)
Renowacja Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie (Węgry) przez Muzeum Sztuk Pięknych, architekta Istvána Mányi i firmę budowlaną Magyar Építő Zrt (Nagroda Europa Nostra 2020)
Interwencja ta została uznana za doskonały przykład przywrócenia świetności muzeum z początku XX wieku. Jest zwieńczeniem starannie przemyślanych, długoterminowych wysiłków mających na celu przywrócenie Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie, ważnej instytucji europejskiej, która została zaprojektowana zgodnie z przemyślanymi podstawami filozoficznymi. Modernizacja obiektu polegała na umiejętnym zintegrowaniu budynku i przystosowaniu go do dodatkowych potrzeb muzeum. Budynek Muzeum Sztuk Pięknych znajduje się na Hősök tere (Placu Bohaterów) w Budapeszcie, miejscu o wielkim znaczeniu dla węgierskiej historii. Zbudowane w latach 1900-1906 muzeum zostało zaprojektowane przez architektów Alberta Schickedanza i Fülöpa Herzoga. Do połowy XX wieku dokonano wielu nieodpowiednich interwencji w plan muzeum, co było bezpośrednią konsekwencją zmieniających się postaw i trendów w postępowaniu z dziedzictwem i architekturą. To z kolei doprowadziło do wielu długotrwałych problemów konserwatorskich. Muzeum Sztuk Pięknych jest jednym z najznamienitszych w Europie. Posiada ono bogate zbiory, w tym wiele arcydzieł. Budynek jest rzadkim przykładem architektury eklektycznej, prezentując mieszankę głównych stylów historii architektury. Budynek, podobnego typu do innych XIX-wiecznych muzeów europejskich, obejmuje spory dziedziniec arkadowy, renesansową salę z komnatami jońskimi i doryckimi po obu stronach, salę romańską, salę barokową i salę Michała Anioła, wszystkie zaprojektowane w celu przywołania różnych stylów architektonicznych i żywo ozdobione kolorowymi kafelkami i malowidłami ściennymi. Ta kompilacja stylów miała stanowić element dydaktyczny, ponieważ na Węgrzech style te nie były obecne lub zostały zatracone. Obiekt stanowi więc doskonałą reprezentację znaczących tendencji muzealnych XIX i początku XX wieku, kiedy często powstawały kolekcje kopii średniowiecznych i renesansowych arcydzieł.
Krótka analiza sprawy:
Prace prowadzone w pomieszczeniach muzealnych koncentrowały się na porządkowaniu, scalaniu i konserwacji wnętrz wraz z ich wystrojem w stylu początku XX wieku. Staranne prace konserwatorskie pozwoliły na wierne odtworzenie wystroju wnętrz, które zostały zmienione w wyniku szeregu wcześniejszych ingerencji. Ta interwencja pozwoliła na odzyskanie wnętrz urządzonych w różnych stylach, stanowiących – same w sobie – część wystawy oraz umożliwiła odwiedzającym muzeum dostęp do nieobecnego lokalnie dziedzictwa architektonicznego i dekoracyjnego w ramach poznawania historii architektury europejskiej.