Istnieje kilka dokumentów
powstałych w wyniku kongresów i spotkań międzynarodowych ekspertów, które
funkcjonują jako wytyczne ustanowione w celu ujednolicenia i ustrukturyzowania
potencjalnych kryteriów ochrony, restauracji lub zarządzania danym dobrem
kulturowym.
Wiele z nich redagowano pod
nazwami miast, w których spotykali się interesariusze w dziedzinie konserwacji
i restauracji. Spotkania te ugruntowały cel – osiągnięcia konsensusu w sprawie
zaleceń dotyczących interwencji lub zarządzania dziedzictwem, odpowiadając na
kwestie metodologiczne i operacyjne. Wszystkie te dokumenty mają jedną wspólną
cechę: podkreślają różne wartości związane z dziedzictwem w jego
najróżniejszych aspektach, zarówno materialnych, jak i niematerialnych. W
zależności od przypadku, protokoły te bronią wartości kulturowych,
artystycznych, historycznych, estetycznych, funkcjonalnych, ekonomicznych i
edukacyjnych pod względem autentyczności, antyczności i trwałości, co można
powiązać z pojęciem „zasobów kulturowych”.