Rethink Heritage

Debata: konserwacja Berliner Stadtschloss, Berlin (Niemcy)

Berliner Stadtschloss był prawdopodobnie najważniejszym budynkiem administracyjnym w Prusach. Od XVIII wieku, aż do upadku Cesarstwa Niemieckiego pod koniec I wojny światowej, był także główną rezydencją rodu Hohenzollernów. W 1538 roku rozpoczęto prace rozbiórkowe pierwotnego średniowiecznego zamku, który miał zostać zastąpiony pałacem zaprojektowanym przez architekta Andreasa Schlütera, odpowiedzialnego za ogólny układ. Po koronacji Ferdynanda I Pruskiego w 1701 roku stał się rezydencją królewską. W 1845 r. Pałac zyskał najnowocześniejsze cechy, gdy nad portalem dodano dużą kopułę. W czasie II wojny światowej został zniszczony niemal całkowicie. Ocalały jedynie nieliczne ruiny. Następnie, Walter Ulbricht, główny przywódca Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD), zdecydował się go całkowicie zburzyć w 1950 r., gdyż uznano go za pruski emblemat, który miał zostać zniszczony. W 1976 roku, u szczytu zimnej wojny, Eric Honecker zainaugurował Pałac Republiki, nowoczesny budynek zajmujący miejsce Pałacu Królewskiego. Ten budynek, z brązowymi lustrzanymi oknami, stał się siedzibą parlamentu NRD. Po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku i upadku muru berlińskiego, rozpoczęto realizację projektu Humboldt Forum, mającego na celu odbudowę budynku po zburzeniu Pałacu Republiki. Rozbiórka i późniejsza rekonstrukcja budynku rozpoczęła się w 2006 roku. Obiekt miał stać się siedzibą ważnego centrum kulturalnego. W ramach projektu szczegółowo opisano utworzenie Humboldt Forum, oddając hołd Alexandrowi von Humboldtowi. Budynek, którego elewacje były wierną repliką oryginału, miał pomieścić luksusowy hotel, sale wystaw czasowych berlińskich muzeów oraz stację metra. Od 2013 r. realizowany był program odbudowy, który miał na celu, dość kontrowersyjnie naśladowanie pierwotnego stylu Pałacu Królewskiego w Berlinie, przywracając jego miejską prezencję, a miastu – barokowy pejzaż. Trzy zewnętrzne elewacje zostały wykonane zgodne z planami włoskiego architekta Franco Stelli. Czwarta elewacja, wychodząca na Sprewę, zawiera współczesne formy, wywołując debatę na temat relacji między ustalonym programem a pamięcią historyczną w monumentalnym budynku o burzliwej przeszłości.

ĆWICZENIE: ANALIZA PRZYPADKU

Napisz tekst o długości 150-250 słów i wypełnij tabelę