B
Bauhaus (1919 – 1933)
Założona przez Waltera Gropiusa uczelnia artystyczno-rzemieślnicza o postępowych celach politycznych, przekształciła się w odrębny ruch sztuki nowoczesnej. Charakteryzował się on unikalnym podejściem do architektury i projektowania, opartym głównie na funkcjonalności projektów architektonicznych. Dziś Bauhaus słynie zarówno ze swojej wyjątkowej estetyki, w ramach której w pomysłowy sposób łączy się sztuki piękne ze sztuką i rzemiosłem, jak i ze swojego trwałego wpływu na sztukę nowoczesną i współczesną.
Brutalizm (architektura brutalizmu) (1951 – 1975)
Wywodzi się z modernistycznego ruchu architektonicznego początku XX wieku. Brutalizm zakładał, że najważniejsze są przestrzeń, konstrukcja i uwrażliwienie na właściwości zastosowanych materiałów. Projekty – uważane zarówno za etyczne, jak i estetyczne – są tworzone głównie z surowych materiałów, a elementy konstrukcyjne budynku pozostają odsłonięte. Najczęściej stosowanym materiałem w architekturze brutalistycznej jest beton zbrojony, rzadziej cegła, szkło, stal czy grubo ciosany kamień.
Budownictwo uzupełniające
Przebudowa niedostatecznie wykorzystywanych gruntów na istniejących obszarach miejskich, znana jako urban infill, to efektywne wykorzystanie istniejącej infrastruktury i zasobów poprzez łączenie nowych struktur ze starymi. Ma na celu ulepszenie danej struktury bez zakłócania istniejących wartości i ciągłości społeczności.