N
Narodowe miejsce dziedzictwa kulturowego
Miejsce dziedzictwa, którego wartość została zarejestrowana przez dany rząd, jako mające znaczenie narodowe dla dziedzictwa kulturowego lub historii tego kraju. Jest obiektem dziedzictwa kulturowego o znaczeniu krajowym. Miejsca dziedzictwa narodowego mogą mieć charakter pograniczny (mogą odnosić do kilku narodów), mogą również nie obejmować wszystkich stanów lub obszarów etnicznych danego obszaru. Jeżeli charakter narodowego obiektu dziedzictwa zostanie uznany za wielokulturowy lub międzynarodowy, obiekt ten może zostać uznany za dziedzictwo międzynarodowe.
Neogotyk (odrodzenie gotyku) (1760 – 1880)
Był ruchem architektonicznym zapoczątkowanym w Anglii. Jego popularność gwałtownie wzrosła na początku XIX wieku, kiedy coraz bardziej poważani wielbiciele stylów neogotyckich starali się ożywić średniowieczną architekturę gotycką (wbrew dominującym wówczas stylom neoklasycystycznym). Neogotyk czerpie cechy z oryginalnego stylu gotyckiego – z jego wzorów dekoracyjnych, zwieńczeń, ostrołukowych okien czy okapników.
Niematerialne dziedzictwo kulturowe
„Niematerialne dziedzictwo kulturowe oznacza praktyki, wyobrażenia, przekazy, wiedzę i umiejętności – jak również związane z nimi instrumenty, przedmioty, artefakty i przestrzeń kulturową – które wspólnoty, grupy i, w niektórych przypadkach, jednostki uznają za część własnego dziedzictwa kulturowego. To niematerialne dziedzictwo kulturowe, przekazywane z pokolenia na pokolenie, jest stale odtwarzane przez wspólnoty i grupy w relacji z ich otoczeniem, oddziaływaniem przyrody i ich historią oraz zapewnia im poczucie tożsamości i ciągłości, przyczyniając się w ten sposób do wzrostu poszanowania dla różnorodności kulturowej oraz ludzkiej kreatywności.” (Fragment konwencji UNESCO dotyczący niematerialnego dziedzictwa kulturowego). Uwzględniane jest wyłącznie takie niematerialne dziedzictwo kulturowe, które jest zgodne z istniejącymi międzynarodowymi instrumentami praw człowieka, a także z wymogami wzajemnego szacunku między społecznościami, grupami i jednostkami oraz zasadami zrównoważonego rozwoju.
Normy
Normy dotyczące pełnej szacunku ochrony miejsc historycznych. Normy są stosowane w ochronie dziedzictwa od wielu lat i nadal ewoluują. Norma oferuje wytyczne dotyczące dobrych praktyk – uzgodnionego sposobu działania, i jest efektem pracy ekspertów różnych dziedzin. Stosowanie norm (jako zestawu zasad, zalecanych działań) jest dobrowolne, same w sobie nie są one prawnie wiążące, ale mogą stanowić podstawę ustaleń umownych.